Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

I h-ate Christmas





Σκηνικό:

Η ατμόσφαιρα εορταστική. Η σφαίρα της φαντασίας σε διαστολή. Οι κόρες των ματιών το ίδιο. Το δέντρο γέρνει. Τα στολίδια από ατόφιο παραλήρημα. Το βάρος ασήκωτο. Οι υποκρισίες το ίδιο. Οι Σκέψεις λένε τα κάλαντα. Η Ζωή δίνει ελεημοσύνη στη φτωχή νοημοσύνη μας. Στο καθιστικό ο Εμπαιγμός καθισμένος ανακούρκουδα. Ο Άντρας σβήνει το τσιγάρο, ανάβει το τζάκι, σβήνει το φως, ανάβει το κερί, σβήνει το όριο, ανάβει το πάθος, σβήνει τα ίχνη, ανάβει τσιγάρο. Η Οικοδέσποινα στην κουζίνα ράβει τη γαλοπούλα, ξηλώνει τις παρθενοραφές, ανοίγει φύλλο, κλείνει το στόμα, γεμίζει το πιάτο, αδειάζει εαυτό...
Χρόνος: Ανάμεσα σε Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά. Πάλι μεταλλάχθηκε το Κόκκινο.

-Λευκό ή κόκκινο;
-13 Μαύρο.
-Ποντάρω πάνω σου.
-Είμαι καμμένο χαρτί. Κόκκινο.
{γεμίζοντας το ποτήρι της}
-Είσαι φαινόμενο!
-Τα φαινόμενα απατούν...
-Απάτησέ με!
-Σε έχω απατήσει ήδη...
-Τότε χωρίζουμε...
-Μα έχουμε ελεύθερη σχέση.
-Φιλελεύθερη είναι.
-Είμαι ανένταχτη.
-Ναι, αλλά είσαι δική μου.
-Μπλοφάρεις.
-Όπως οι πολιτικοί.
-Πολιτική κι ο Έρωτας?
-...και τα Χριστούγεννα ακόμη.
-Θα κατεβώ στις δημοτικές. Θα με ψηφίσεις?
-Θα ντυθώ Άι Βασίλης, θα με πιστέψεις?
-Θα μου φέρεις δώρο?
-Θα μου κάνεις ρουσφέτι?
-Δε σε πιστεύω!
-Δε σε ψηφίζω.
-Τουλάχιστον μ' αγαπάς?
-Μόνο γι' απόψε.
-Όλα ψεύτικα.
-...το δέντρο αληθινό!
-...και κομμένο. Τ' αληθινά πεθαίνουν.
-Γι αυτό σου πουλάω παραμύθι.
-Και τα Χριστούγεννα?
-Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Έλα δοκίμασε το ορεκτικό.
-Δεν πεινάω... I h-ate Christmas...
-Μία μπουκιά ακόμη. Να τελειώσει με happy end το παραμύθι.

Ανοίγει το στόμα της. Κλείνει τα μάτια. Δαγκώνει το Όνειρο. Καταπίνει την Πραγματικότητα. Χτυπούν οι καμπάνες. Γεννιέται η Ελπίδα, δίδυμη με την Ψευδαίσθηση. Την τρυπά το πιρούνι, στο μάγουλο, στη γλώσσα. Τσιμπιέται, πονάει και τινάζεται... ξυπνάει απ' τ' όνειρο....

Σκάει στα γέλια....δαιμονική... μόνη της στο δωμάτιο...
-ε ρε και να 'ταν όλα αλήθεια!... Έρωτας... Χριστούγεννα... και Πολιτική....

κι εκεί που κορόιδευε τον εαυτό της και τον κόσμο, ακούστηκε δίπλα από το τζάκι η απάντηση:
-θα σε ψηφίσω, ρε... γιατί κατά βάθος είσαι λαμόγιο..... 

{-Μη φας!....
-I h-Ate Christmas...}





1 σχόλιο:

ποιώ - ελένη είπε...

Καλή Χρονιά αγαπημένη μου
Κάκια!
Ας λείψει απ' τον κόσμο η στέρηση
κι ο μισανθρωπισμός.....
κι ας επικρατήσει η ευδοκία η ανθρωπιά κι αλληλεγγύη!!!!!!!!!!


Σε γλυκοφιλώ