Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Το Νόμισμα




Χορεύει το Νόμισμα
στις φθαρμένες των Ζητιάνων χούφτες ικεσίας...
με αυθάδεια 
προς το Ανθρώπινο Δράμα,
με ειρωνεία
προς την Ισόβια σπατάλη Ζωής κι Εαυτού.

Χορεύει το Χορό των Πεινασμένων
σ'αναπαράσταση όλης του της Ιστορίας
απ΄την Κοπή στο νομισματοκοπείο της Πρώτης Ελπίδας
ως την Πτώση του στον Υπόνομο,
όπου αδειάζει τα φθηνά της αρώματα η Πραγματικότητα...

Χορεύει,
αναπηδά,
στριφογυρίζει,
δίχει παράσταση,
καθώς οι Ζητιάνοι κροταλίζουν με λύσσα
τα δάχτυλά τους...

Προσγειώνεται ξανά
μετά από εναέριες φιγούρες...
Χορταίνει την Πεινασμένη χούφτα
κι ας μην τρώγεται,
κι ας μην εξαργυρώνει Ζωή...
Χορταίνει τη χούφτα που τείνεται
απ' τον Ξεπεσμό ως τον Άνθρωπο,
απ' την Καταδίκη ως τη Δικαίωση,
απ' τον Ρεαλισμό ως την Αόρατη Αλήθεια των Πραγμάτων.

Τρύπιες Χούφτες...
Τρύπια Νομίσματα... 
Δεκάρες Ευαισθησίας
Διάτρητων Ανθρώπων...
Μόνο ο συμπαγής Καλλιτέχνης
παζαρεύει αποτελεσματικά την Αξία του Καπέλου του,
που -άδειο ή γεμάτο-
γυρίζοντάς το ανάποδα
σκορπίΖει στο πάτωμα του Παγκόσμιου Δωματίου 
περιΟυσίες νομισμάτων πρώτης κοπής
μιας μανιοκαταθλιπτικής Ευτυχίας,
κερδισμένης στη Ρουλέτα του Κόσμου
με το Χέρι Υψωμένο πάνω από τη Μοίρα του,
στο σχήμα της Νίκης....

--------
Αθήνα 30-7-2012

24 σχόλια:

Άγγελος Θηριήλ είπε...

Αν θες να αλλάξεις κάτι, πρέπει να πολεμήσεις. Αν πάλι δεν θες να τ' αλλάξεις υπάρχει ο κίνδυνος, το σύμπαν να τοποθέτησε τον ζητιάνο εκεί για να γραφτεί αυτό το ποίημα. Ας προσέχουμε τι ονειρευόμαστε...

Ανώνυμος είπε...

Προσπαθείς να αγοράσεις αλλά δεν μπορείς, προσπαθείς να πουλήσεις αλλά αγοράζει κανείς, το νόμισμα μένει εκεί που ήταν και η κατοχή του ονόματος του άγνωστη.. Η ευτυχία έρχεται και φεύγει σε χρόνο που δεν καταλαβαίνεις. Χορεύεις και εσύ τον χορό των πεινασμένων χωρίς να το καταλάβεις και όταν το καταλάβεις έχει παιχτεί ήδη η ταινία. Με την πρώτη κοπή το πρώτο σχήμα δεν αλλάζει έτσι μένει όσο και να το θες...

Ανώνυμη Ταξιδιώτισσα
Φιλάκια

~reflection~ είπε...

Άγγελε Θηριήλ

Το καθε Ποίημα είναι καταγραφή αναμνήσεων από Εμπειρίες ή καταγραφή Στρατηγικής Ανατροπής των Δεδομένων Ζωής που επικράτησαν από λάθος χειρισμό...

Το Τιμόνι αυτής της Εμπειρίας ανήκει στα Χέρια του Καθενός μας...

Εμείς χρίζουμε Ζητιάνους ή Καλλιτέχνες τους Εαυτούς μας...
Εμείς τείνουμε το Χέρι στην επαιτεία, αντι να το Υψώσουμε προς το ΥπερΠεραν της Διεκδίκησης....

Θλιβερή η Εικόνα της Επαιτείας... είτε αφορά Υλικά Αγαθά, είτε Ψίχουλα συναισθηματικής ΠεριΟυσίας, είτε Ενέργεια Ψυχικής Δύναμης....

ο Ανθρωπος εκπαιδεύεται από το ΣΥΣΤΗΜΑ να γίνει Ζητιάνος, εξαρτώμενος....

ΘΕΛΕΙ κόπο η ΑνεξαρτητοΠοίηση του Εαυτού μας, γιατί ο ΑυτοΤελής οφείλει να ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ τις ΠΗΓΕΣ που παραγουν τις ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ ΖΩΗΣ και ΕΥΤΥΧΙΑΣ μέσα του!....

Δύσκολες ανασκαφες...ίσως χρειαστούν ΟΛΗ τη ΖΩΗ για να αποπερατωθούν...
μα ΑΞΙΖΕΙ για να αγγίΞεις Ελευθυερία και ΑΥΤΟπραγματωση....

εκει κρύβεται το μυστικό της Ευτυχίας................. - Υποθετω Ψάχνοντας κι Εγώ...
----

Ο Κάθε Ζητιάνος ΦΥΣΙΚΑ είναι μία Αφορμή για λήψη Αποφάσεων...
Δεν είναι τυχαία η θέση του, όπως ούτε και το πέρασμά μας από δίπλα του...

θα γεμίσουμε τη Χούφτα του με νομίσματα Ψευδαίσθησης?....

ΘυμίΖΩ: πως η ανταπόκριση στην Επαιτεία διατηρεί τον Ζητιάνο εφ' όρου Ζωής μεσα στα ΔΕΣΜΑ της ΕΠΑΙΤΕΙΑΣ του...

~reflection~ είπε...

Ανώνυμη Ταξιδιώτισσα

τα Νομίσματα Εαυτού είναι φτιαγμενα από εύπλαστο υλικό και είναι τόσο ευπροσάρμοστα σε σχήμα και ΑΞΙΑ "Τελικού Προϊόντος" ΖΩΗΣ, που εξαρτώνται άμεσα από τον ΚΟΠΟ που καταβάλλει ο Ζητιάνος Εαυτός μας να μεταμορφωθει σε συμπαγή Καλlιτεχνη της ΖΩΗΣ......

Πονάνε οι αλλαΓες...
οι Μεγαλες Επενδύσεις ΖΩΗΣ πονάνε και εμπεριέχουν μεγαλο Ρίσκο ...

μα... όπως είπα:

"μια ΖΩΗ καρφωμενη στη ΓΗ, πες μου ΠΟΣΟ ΑΞΙΖΕΙ??????...."
Όταν η Ευτυχία είναι Χαρταετός στον Ουρανό της Ροής του Χρόνου μας?.....

Τον Κόσμο τον αφήνουμε Ίδιο, όπως τον βρήκαμε...
μα οι ΑΞΙΕΣ, πάνω στις οποίες θα επενδύσουμε τη ΖΩΗ μας, εξαρτώνται άμεσα από την ΑΥΤΟνομία που θα πετύχουμε ως Κυβερνήτες Εαυτού, πέρα από τις τεντωμενες Χούφτες των Ζητιάνων.....

Ανώνυμος είπε...

<<...ως την Πτώση του στον Υπόνομο,
όπου αδειάζει τα φθηνά της αρώματα η Πραγματικότητα >>

Έγραψες !!

~reflection~ είπε...

ΚαΖενάκι μου

είναι φορές που ικετεύω
η Ανάγνωση του αποτυπώματος να με διαψεύσει,
μα να που επιβεβαιώνεται η Επιλογή...

Φτηνή Γυναίκα η Πραγματικότητα,
επί χρήμα σι χαρίζεται στον πιο χουβαρντά Περαστικό...

κι Εγώ
ένας φτωχός Βασιλιάς
ενός Εαυτού που δεν δύναται να εξαγοράσει τίποτε άλλο με τα νομίσματά της Αλληγορίας του
Εκτός από έναν Ήλιο, μία Σελήνη και ένα κομμάτι Ουρανού...

Άλλοι παλεύουν να κατοχυρώσουν ένα κομμάτι Γης,
να θαφτούν πλούσια....

και Άλλοι ένα κομμάτι Ουρα-ΝΟΥ να ενθρονίσουν την Ψυχή τους....

Ναύτης είπε...

αν εσυ είσαι φτωχος Βασιλιας
τότε δείξε μου το Βασίλειό σου
αν και περιπλανώμενος σαλτιμπάνγκος μπορει και να μείνω
πάω στοίχημα το σουγια μου
πως τα νομίσματα του Βασιλείου σου δεν έχουν την προτομη σου
και πως το παλάτι σου είναι μέσα στη θάλασσα
οι συναλλαγες γίνονται με καταθέσεις ψυχης
κι ο ουρανος
σού 'χει κρατήσει ήδη περίοπτη θέση
όσο για την πραγματικότητα
...ας μην εκφραστω λιμανιώτικα...

καλημέρα Μάγισσα! :)

Νimertis είπε...

σε μεγάλα ύψη και κορυφές ποιητικές έφτασες Κάκια μου... κι από την άλλη, σε αβυσσαλέα βάθη τέμνοντας το ίδιο το αχανές... να'σαι καλά ψυχή μου...

Christina είπε...

Σημεία των καιρών...

Ανώνυμος είπε...

Μας ταξιδεύει, ταξιδεύουμε μαζί του.

Που μας πάει, που το πάμε;

Τι θέλουμε, τί θέλει;

Όμορφα επίκαιρο :)

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

ποσα θελεις να σου δωσω ! θα πληρωσω οσο οσο με το αιμα της καρδιας μου !!!

~reflection~ είπε...

Ναύτη

σε ένα Λιμάνι Κάποιου λένε Πειραιά μένει ένας Ναύτης ντυμένος αλληγορίες Θαλασσινής Αύρας
και φορά μενταγιόν Σελήνης: νόμισμα μαγισσών!...

Πώς τα εκτροχιασμενα Πλήθη της ΓΗΣ να διασχίσουν την τόση Θάλασσα που απαιτείται για εκτιμήσουν το ΝΟΜΙΣΜΑ της Σελήνης στις συναλλαγες τους?..

Κανένας σκλάβος δεν είναι ευτυχισμενος....
μα μας έμαθαν με Υλικές Περιουσίες να κυνηγάμε την Ευτυχία....
Σκλάβοι κάθε θεσμού, δεσμού και Νόμου....

Πούλησα όλο μου το Βιος....
Απένταρη κράτησα μόνο τη ΣΕΛΗΝΗ στην πεινασμένη χούφτα της ΨΥΧΗΣ μου....

Βασίλιό μου
και Πατρίδα μου: το Σύμπαν...

ΧαρίΖΩ στους γεννημενους Ποιητές τη ΓΗ.....

Ακολουθώ έναν Προφήτη Ποιητικής Πειρατείας στον Ωκεανό του ΧωροΧρόνου,
όπου βολεύεται να παίζει σαν παιδί η ΨΥΧΗ μου....

Ακολουθώ τον ΕΝΑΝ Ζητιάνο-Αλήτη που εξακολουθεί να οργώνει το Σύμπαν....

Αποστρέφομαι τους καθημερινούς Ζητιάνους με τις αυτοκτονικές γραβάτες τους, που τείνουν το χερι για ένα Νόμισμα φτηνής καθημερινότητας.....

Ψάχνω το ΕΝΑ ελεύθερο ΒΛΕΜΜΑ, το ντυμένο Ουρανό, να μου χαρίσει το πρώτο νόμισμα Ελευθερίας...

ΑΝ το βρεις σε Βυθούς ανεξερεύνητους, Ναύτη,
θα είναι τυχερό σου,
κι αν θελήσεις να το μοιραστείς,
εχω ένα γυφτάκι Εαυτό που θα χόρευε το Χορό της Ευγενούς Επαιτείας
για να μοιραστείς μαζί του το Νόμισμα των Αιθέρων.....

~reflection~ είπε...

Νημερτή

Είμαι τυχερή γιατί πολύτιμοι Άνθρωποι στο διάβα μου μου έμαθαν πως τα Πολύτιμα της Ζωής υπακούουν σε Άλλους Νόμους από εκείνους της ΕμπορευματοΠοιημενης Ζωής...

Υπάρχουν Νομίσματα του Απέραντου, Νημερτή, που τα γνωρίΖεις καλύτερα από Μένα...

Νομίσματα χειροΠοίητης Ευτυχίας, που δεν μπορεί ο καθενας να αξιολογήσει την Αξία τους...

Νομίσματα Παιδεμού, που ο κόσμος τα μεταφράΖει Τιμωρίες Καταραμένων Ποιητών.....
μα Εκείνα είναι Πολύτιμα δίδακτρα στο Μεγάλο Σχολείο της ΖΩΗΣ....

Πόσοι νομίΖεις, Υπέροχε φίλε μου Αντώνη, πως κατεχουν στα χερια τους Αξίας Νομίσματα να πληρώσουν τα Δίδακτρα της ΖΩΗΣ?...

Ελάχιστοι...

Κι όταν δεν πληρώνεις, ΔΕ μαθαίνεις...

Οπότε, ο Επαίτης για να ΜΑΘΕΙ το Σκοπό της ΖΩΗΣ του, οφείλει να ΠΑΨΕΙ να ζητιανεύει και πρέπει να αρχίσει να ΔΙΝΕΙ...
να Προσφέρει...
να "Πληρώνει"...

για να ενταχθεί επίσημα στις Τάξεις των Εκλεκτών της ΖΩΗΣ...

Οι Εκλεκτοί Προσφέρουν και προΕτοιμάζονται για Διδάσκαλοι στο Κρυφό Σχολειό,
που πίστεψέ με ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΚΟΜΗ,
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΥΦΛΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ!!!!....

~reflection~ είπε...

Christina

χτιζουμε τους Καιρούς
ή οι Καιροί Εμάς?...


Σημείωση:
οι Δούλοι υπακούουν και υποτάσσονται στους Καιρούς
μα
οι Αφέντες του Εαυτού τους αλλάΖΟΥΝ ακομη και τους Καιρούς που τους Φιλοξενούν,
αφήνοντας Ιστορία, εστω και Αθόρυβη στο Διάβα τους μεσα από το ορμητικό Ποτάμι του Χρόνου.....

ΑΦΙΕΡΩΣΗ στους Αφεντες της Εποχής μας.....

μην παρΕρμηνευτεί η Λέξη ΑΦΕΝΤΗΣ:

Αφιέρωση Σ'εκεινον τον Φτωχό Αφέντη του πλούσιου Εαυτού του που κατανόησε πως το ΜΥΣΤΙΚΟ της ΖΩΗΣ είναι κεντημένο στις φτερνες των παιδιών που ξηλώνουν το ΔΕΡΜΑ τους τρεχοντας ξυπόλητα ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ από τη ΦΘΟΡΑ, τον ΕΘΙΣΜΟ, την ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ της Ψυχής, απολαμβάνοντας τα Νομίσματα του ΗΛΙΟΥ και της ΣΕΛΗΝΗΣ... που ακόμη περιμένουν τους ΧρυσοΧόους Ενεχυροδανειστές της ΖΩΗΣ να τα εκτιμήσουν.....


"Μπορεί να Αλλάξει Κεμάλ - Μανώλης Ρασούλης"

Ναύτης είπε...

όποτε πιάσεις στο λιμάνι μου,
πες μου!

Velvet είπε...

Η Αθηνα εχει ακομα
πολλες φωσφοριζουσες βιτρινες
και κρεμασμένα ψέματα
στα περίπτερα

Κι εσυ ειδες επαιτες
και ζητιανους στα πεζοδρομια
Εισαι σιγουρη?

Και δεν το βλεπουν τα μνημονια
ουτε κι αυτοι που τα υπογραψαν
Μα πως ειναι δυνατον?

..........

Unknown είπε...

Αρχίζω από την τελευταία σκηνή του έργου εγώ, Κάκια μου!... Από εκεί που ο συμπαγής, ο διαμορφωμένος απόλυτα μέσα του, όσον αφορά τη διάταξη σκοπιμοτήτων του Καλλιτέχνης… Θέλεις Ποιητής, θέλεις Ζωγράφος ή Γλύπτης, θέλεις Ηθοποιός ή Ασκών Παντομίμα ή Μουσικός με το όργανό του και το κασκέτο του μπροστά, στο πεζοδρόμιο και δίπλα στα πόδια των περαστικών «πλουσίων» ή «βολεμένων μεσοαστών» (τρομάρα τους!...) σηκώνει τα χέρια ψηλά και κάνει το σήμα της Νίκης!
Προσφέρει νόμισμα πρώτης κοπής στα χέρια που είναι διάτρητα και δεν μπορούν να κρατήσουν ούτε εκείνα που έχουν στις τσέπες τους, αλλά όσα κι αν τους πέσουν στο δρόμο, δεν γυρνούν να τα’ αναζητήσουν, θα «ξεφτιλιστούν» ας τα μαζέψει κάποιος δυστυχής, κάνουν και τη φιγούρα τους με τη «σπατάλη»… Αδυνατούν να καταλάβουν, πώς άλλωστε, ότι ο Καλλιτέχνης είναι Ο Άγγελος Ελέους, αυτός που προσφέρει την Ύψιστη Χαρά που νιώθει ο απλός, ανεπιτήδευτος άνθρωπος… τη Χαρά που Λαμβάνεις Όταν Δωρίζεις, αυτή που όταν «ξεφορτώνεις» Ύλη, έρχεται ν’ αντικατασταθεί από το Πνεύμα!
Αυτό προσφέρει ο «Ζητιάνος» Καλλιτέχνης εν πλήρει συνειδήσει, είτε καθισμένος στη γωνιά του δρόμου, είτε πάνω στο σανίδι, είτε με την κιθάρα του στο χέρι… Έχουν, άραγε, συνειδητοποιήσει οι πιο εξαθλιωμένοι με τις διάτρητες χούφτες και ψυχές, αυτό που τους λείπει;… Είτε Ναι είτε Όχι… αυτός εκεί, στο Ρόλο του, στην Αποστολή Του…
Αυτός με τις εναέριες φιγούρες της Μαγείας που συνίσταται από τη Χάρη που ενσαρκώνει, τείνοντας το καπέλο του… Εξαργυρώνει Ζωή αντί της Καταδίκης… Μετασχηματίζει τον χυδαίο Ρεαλισμό με την Αόρατη αλήθεια και την Υλιστική Καταδίκη με τη Δικαίωση!

Unknown είπε...

Χορεύει αναπηδά, δίνει Θεϊκή Παράσταση καθώς οι παρελαύνοντες «Ζητιάνοι» ενδεδυμένοι στα τελευταία brand names κροταλίζουν τα δάχτυλά τους, σκορπώντας τα χρυσά νομίσματα, εν είδει Χορηγίας προς το Μεγάλο Τίποτα που, απλά δεν το φανερώνουν τα καλά στερεωμένα ενδύματα, οι «Γυμνοί Βασιλιάδες» της ευρύτατης παραίσθησης!...
Ο Συμπαγής Καλλιτέχνης χορεύει τον Χορό Των Πεινασμένων Της Πρώτης των Ελπίδων , που σε Γραφές αναφέρεται ως Απολεσθείς Παράδεισος, των Πεινασμένων για Νοητική Τροφή, των Πεινασμένων για Γνώση… μπροστά στην Εικονική Πραγματικότητα, που η Πλύση Εγκεφάλων, η Παραχάραξη και η Εξαφάνιση Γραφών, η Απόκρυψη Γνώσης υπό το πρίσμα της Δογματικής Πίστης, έχουν Θεσμοθετήσει ως Ρεαλιστική Πραγματικότητα… γνωρίζοντας ότι Αργά ή Γρήγορα, ο Τέλειος Εξευτελισμός που ανέφερα στο άλλο κείμενό σου για την Ανα-Βολή… Θ’ αδειάσει στον Συμπαντικό Υπόνομο όλο αυτό το δυσώδες έκτρωμα που ως… Απόσταγμα Πραγματικότητας δήλωσαν στο Ληξιαρχείο οι πλούσιοι περαστικοί , οι εποχούμενοι ακριβών οχημάτων και οι κυβερνήτες εναερίων και θαλάσσιων σκαφών! Ενός Τσουνάμι, Ενός Ηφαιστείου, Μιας ατομικής Έκρηξης Κόσμος Δευτερολέπτων ο «Κόσμος» τους… που την ίδια τη λέξη διαστρέβλωσαν… χωρίς καν να υποψιάζονται τι πράγματι σημαίνει!...

Unknown είπε...

(και φτάνοντας στην πρώτη για σένα και τελευταία για μένα παράγραφο, διαπιστώνω ότι μπορώ αυτούσια να την καταγράψω με μικρές μόνο προσθήκες…)
Χορεύει το Νόμισμα του Πνεύματος, στις φθαρμένες από ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ χούφτες των Ζητιάνων Καλλιτεχνών, που με ΑΓΩΝΙΩΔΗ ΑΥΘΑΔΕΙΑ, μπροστά στο το Ανθρώπινο Δράμα και ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ απέναντι στην Ισόβια Ασυνείδητη Ψυχική Λειτουργία Σπατάλης Ζωής κι Εαυτών, γνωρίζει ότι τελικά αυτό… Το Νόμισμα Πνεύματος, Η Αξία Γνώσης… πάντα θα κατακτά ΤΗ ΝΙΚΗ απέναντι στους Κροίσους των Αιώνων και θα το επιβεβαιώνουν και οι ίδιοι… μπροστά στην πυρά του «Νομισματοκοπείου» που το διαμορφώνει και είναι η Ίδια μ’ αυτή που θα τους καίει!...
Με συγχωρείς, αν αυθαίρετα κι από άλλο σημείο εκκίνησης έδωσα τη δική μου ερμηνεία, αλλά όπως είχες πει κι εσύ παλιότερα, τα κείμενα θέλουν ατίθασα μάτια για να τα Ιππεύσουν και να ξεχυθούν στα πεδία της Μύησης!... Θέλουν διάβασμα ανάμεσα στις γραμμές… Οπότε ας μου συγχωρήσεις και την αυθαιρεσία μου να συμπληρώσω… Θέλουν κι εναλλακτικά Σημεία Εκκίνησης Ερμηνείας!...
Ο ενδεχόμενος «Θυμός» της απάντησής σου, δεκτός με εξαιρετικό ενδιαφέρον!

~reflection~ είπε...

Οδοιπόρε

ΕξΑργυρώσεις.... Ζωής?... με κανέναν τρόπο...

Με προτροπή ενός ΖΕΝικού Δασκάλου, θέλεις να ρίξεις στη χούφτα του Ζητιάνου νόμισμα το Φεγγάρι,
μα ακόμη κι αν πραγματοΠοιήσεις το εγχείρημα,
ο φαινομενικά ανάπηρος Άνθρωπος θα σηκωθεί και θα κάνει χειρονομίες αγανάκτησης....

-Τι θ'αγορασω με το Φεγγάρι κύριε?...

και το παίρνει, ετοιμος να το πετάξει, με κίνδυνο να κυλήσει και να πέσει στον Υπόνομο,
όπου η Πραγματικότητα αδειάζει τα μπουκαλάκια των φτηνών αρωμάτων της....

"Μπορούσες να αγοράσεις μυστήριο, φαντασία, γόνιμη επινόηση, διπολικό Εαυτό που συγκινείται στο + και στο - της ΖΩΗΣ, χωρίς να χρησιμοποιεί τη διπολικότητά του για την Επαιτεία.....
Μπορούσες να αγοράσεις Κύκλους Ζωής μεσα από την μελετημένη τροχιά του Σεληνιακού Νομίσματος...
Μπορούσες να αγοράσεις Ουρανό...."

-Τι να τον κανω τον Ουρανό?... απαντά ο Ζητιάνος, λες και μαγικά "διαβασε" τις Σκέψεις σου.... Χώμα θέλω.. Γη να εχει αξία, να αγοράζεται και να πουλιέται...

-Τότε φιλε μου, ΛΑΘΟΣ το ποίημα σε λέει Ζητιάνο, ΔΟΥΛΟΣ είσαι,
του λες και ...φεύγεις προς το Φεγγάρι αφήνοντάς τον δεμένο με τις Αόρατες Αλυσίδες του.........................

~reflection~ είπε...

Μάγε,

να μου δώσεις...
μα...
δε ζητιανεύω...

Να μου δώσεις γιατί μ'αγαπάς, ως οφείλουν ν'αγαπιούνται οι Άνθρωποι...
γιατί είσαι ταγμενος στην προσφορά...
γιατί είσαι πλούσιος από εκείνα που δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται..

Το αίμα χαρίζεται?...
δωρίζεται ο Εαυτός?...
Χωρά στο καπέλο της καλλιτεχνικής μας Φύσης το Νόμισμα της ΖΩΗΣ?....

Δώσε μου....
και άντε...
για μια φορά ντύθηκα γυφτάκι και χορεύω ένα τσιφτετέλι.....
μα ΠΡΟΣΕΧΕ πως θα δώσεις,
γιατί ο ΤΡΟΠΟΣ είναι που γεννά και συντηρεί τον.... Ζητιάνο.....

"Γυφτάκι χόρεψε ένα τσιφτετέλι
να φας ένα κομμάτι από το καρβέλι..."

{μοιράζεται και το καρβελι της ΖΩΗΣ... μα και της ΕΥΤΥΧΙΑΣ...}


http://www.youtube.com/watch?v=OaAqTV3hU7Y

~reflection~ είπε...

Ναύτη,

θα το καταλάβεις
από τον Ήχο που θα κάνουν
τα κάλπικα φλουριά
στη τσιγγάνικη Φούστα μου!...

;-))))

~reflection~ είπε...

Velvet

η Αθήνα
η Απρόσωπη Γη των Πολλών...

ο μόνος Φτωχός που δεν ζητιανεύει είναι ο Χωριάτης...
έχει τσέπες γεμάτες Γη κι Ουρανό...

η Αθήνα
-άλλοτε μαγική-
έχει τσιμεντοποιήσει το Φως της
και οι τσεπες της φτιαγμενες από ρωμγες σεισμικών δονήσεων συνείδησης
παλεύουν να γεμίσουν από λίγα ψίχουλα Ελπίδας ...

Δεν ξέρω αν υπάρχουν τετοια αποθεματα στα ταμεία του Κράτους...

Ειδα Ζητιάνους που δεν ικέτευαν για νομίσματα που κινούν την Αγορά...
μα για νομίσματα ΖΩΗΣ...

και τέτοια δεν είχαν στις χουφτες τους ούτε καν οι περαστικοί για να ενισχύσουν τον ...Ζητιάνο....

~reflection~ είπε...

Πολύτιμε Φίλε μου Γιάννη,

θυμώνω γιατί ΛΕΣ αλήθειες..... Εχουμε ανοίξει διόδους ανταλλαγής σκέψεων που μπορούν να υποστηρίξουν σε επίπεδο Καλλιτεχνικής Δημιουργίας μία ολόκληρη Συλλογή Ποιημάτων, που δεν εξαγοράζεται με Νομίσματα γήινης Κοπής....

Επενδύω Εαυτό και κυρίως Ψυχή στα κείμενα... ακομη και τα πιο παιδικά... Ο Ιδρωμένος Κόσμος λαχανιάζει πάνω στις κυλιόμενες σκάλες του Παρόντος και δεν εχει χρόνο να κοντοσταθεί να μετρήσει την Ανθρώπινη Περιουσία του...
Εχει μπλεχτεί στα δίχτυα των Αριθμών....

Χρέη, Δανεικά, Τόκοι, Καθυστερούμενα, Δόσεις Διαμαρτυρίας, Μισθοί πτώσης, Παλάμη Απλωμενη στο Θεό?....
στον ΣυνΆνθρωπο?....

ο Καλλιτέχνης είναι ο Ηθοποιός του Σύμπαντος....
ΠαίΖΕΙ εναν Ρόλο υπό οποιαδήποτε συνθήκη Εξωτερικών Παραγόντων...
Δεν τρέμει η Φωνή του, ούτε οι Αξίες του παρά μόνο από το Βάρος των Ανεκτίμητων ορυκτών της Ζωης...

ΖωραφίΖει μεγεθυνσεις από Παλαμες απλωμενες...
Ζωγραφίζει Ζητιάνους της απόλυτης εξαθλίωσης...
Ντύνεται ο Ίδιος επαίτης του Συστήματος και φορά αλυσίδες σκλάβου για να ΠαίΞΕΙ "Ζωντανά" το Ρόλο που ασυνείδητα παίΖΟΥΝ όλοι...

Ο Καλλιτεχνης είναι ο καθρεφτης του Ανθρώπου....

Του Δείχνει το ΣΤΑΔΙΟ ΖΩΗΣ που διανύει
και του ΥπενΘυμίΖει ΠΟΥ πρεπει να φτασει....

οι Χουφτες πρεπει να γεμίσουν...
Οι τσεπες της Υπαρξης πρεπει να ξεχειλίσουν...
οι Τραπεζικοί Λογαριασμοί στη Συμπαντική τράπεζα, απ'όπου δανειστήκαμε Ενεργεια ΖΩΗΣ, πρεπει να "φορτωθουν" ΑΞΙΟπρεπεια.....

Νομισμα ΑΞΙΟπρεπειας ζητά η Ύπαρξη,
μα θα το κερδίσει μόλις κατανοήσει πως γι'αυτο το Νόμισμα ΔΕΝ επαιτείς, μα ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ....
ΙΔΡΩΝΕΙΣ...
ΚΟΠΤΕΣΑΙ...
ΠΟΝΑΣ...

Το Μεγάλο Μηχάνημα Εκπλήξεων στο Λούνα Παρκ του Κόσμου δουλεύει με ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ....

Μαζέψτε οσα χρειάζεται λοιπόν,
να τα ρίξουμε στη ΣΧΙΣΜΗ του Τζουκ Μποξ για να αρχίσει να παίΖΕΙ το τραγουδι της ΕΠΙΛΟΓΗΣ μας στο ΕΡΓΟ της ΖΩΗΣ....

ΚουρνιάΖΩ στην ΑΝΑΜΟΝΗ....
Δε ζητιανεύω....
ΥποΣιτίζομαι...
Λιμοκτονώ...
μα δε ζητιανεύω...

Τρώω Αέρα...
Φαντασία Κοριτσιού με τα σπίρτα...

Αν με εντοπίσουν οι Πλούσιοι ΘηριοΔαμαστες, θα υποκριθώ ΘΑΝΑΤΟ....

Μόνο τον Επαναστάτη περιμένω...

ΕΚΕΙΝΟΝ που θα απλώσει το ΧΕΡΙ του ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για να με ΣΗΚΩΣΕΙ και να πορευτουμε μαζί προς την ΑΛΛΑΓΗ του καθεστώτος που ΛΑΘΟΣ επιλέξαμε για τις ΖΩΕΣ μας.....


"πήραμε τη Ζωή μας'
Λάθος
κι αλλάξαμε ΖΩΗ...."

---------------

Η Εκτίμησή μου στην προσφορά σου μεσω αναλύσεων, αφιέρωσης Χρόνου και πολυτιμου στοχασμού πανω στις παιδικές μου αναζητήσεις ΔΕ χωρά σε ένα κείμενο αναρτημενο σε ενα πλαίσιο Σχολίων....

Σε Ευχαριστω για την πολύτιμη Παρουσία σου......

Σου Χρωστάω ένα κείμενο Αφιέρωσης που γράφτηκε με αφορμή μία αναφορα σου στις συζητήσεις μας...
Δε θα αργήσει!!!!


Σε φιλω....